1 Factum est autem, postquam mortuus est Saul, ut David reverteretur a cæde Amalec, et maneret in Siceleg duos dies.
2 In die autem tertia apparuit homo veniens de castris Saul, veste conscissa, et pulvere conspersus caput ; et ut venit ad David, cecidit super faciem suam et adoravit.
3 Dixitque ad eum David : Unde venis ? Qui ait ad eum : De castris Israel fugi.
4 Et dixit ad eum David : Quod est verbum quod factum est ? indica mihi. Qui ait : Fugit populus ex prælio, et multi corruentes e populo mortui sunt ; sed et Saul et Jonathas filius ejus interierunt.
5 Dixitque David ad adolescentem qui nuntiabat ei : Unde scis quia mortuus est Saul et Jonathas filius ejus ?
6 Et ait adolescens qui nuntiabat ei : Casu veni in montem Gelboe, et Saul incumbebat super hastam suam. Porro currus et equites appropinquabant ei,
7 Et conversus post tergum suum, vidensque me, vocavit. Cui cum respondissem : Adsum,
8 Dixit mihi : Quisnam es tu ? Et aio ad eum : Amalecites ego sum.
9 Et locutus est mihi : Sta super me, et interfice me, quoniam tenent me angustiæ, et adhuc tota anima mea in me est.
10 Stansque super eum occidi illum, sciebam enim quod vivere non poterat post ruinam ; et tuli diadema quod erat in capite ejus et armillam de brachio illius, et attuli ad te dominum meum huc.
11 Apprehendens autem David vestimenta sua scidit, omnesque viri qui erant cum eo ;
12 Et planxerunt et fleverunt, et jejunaverunt usque ad vesperam, super Saul et super Jonathan filium ejus, et super populum Domini, et super domum Israel, eo quod corruissent gladio.
13 Dixitque David ad juvenem qui nuntiaverat ei : Unde es tu ? Qui respondit : Filius hominis advenæ, Amalecitæ, ego sum.
14 Et ait ad eum David : Quare non timuisti mittere manum tuam, ut occideres christum Domini ?
15 Vocansque David unum de pueris suis ait : Accedens irrue in eum. Qui percussit illum, et mortuus est.
16 Et ait ad eum David : Sanguis tuus super caput tuum, os enim tuum locutum est adversum te dicens : Ego interfeci christum Domini.
17 Planxit autem David planctum hujuscemodi super Saul et super Jonathan filium ejus ;
18 Et præcepit ut docerent filios Juda Arcum, sicut scriptum est in libro Justorum. Eet ait : Considera, Israel, pro his qui mortui sunt super excelsa tua vulnerati.
19 Inclyti Israel super montes tuos interfecti sunt : Quomodo ceciderunt fortes ?
20 Nolite annuntiare in Geth, neque annuntietis in compitis Ascalonis ne forte lætentur filiæ Philisthiim, ne exultent filiæ incircumcisorum.
21 Montes Gelboe, nec ros nec pluvia veniant super vos, neque sint agri primitiarum, quia ibi abjectus est clypeus fortium, clypeus Saul, quasi non esset unctus oleo.
22 A sanguine interfectorum, ab adipe fortium sagitta Jonathæ numquam rediit retrorsum ; et gladius Saul non est reversus inanis.
23 Saul et Jonathas amabiles et decori in vita sua, in morte quoque non sunt divisi, aquilis velociores, leonibus fortiores.
24 Filiæ Israel super Saul, flete, qui vestiebat vos coccino in deliciis, qui præbebat ornamenta aurea cultui vestro.
25 Quomodo ceciderunt fortes in prælio ? Jonathas in excelsis tuis occisus est ?
26 Doleo super te, frater mi Jonatha, decore nimis et amabilis super amorem mulierum. Sicut mater unicum amat filium suum, ita ego te diligebam.
27 Quomodo ceciderunt robusti, et perierunt arma bellica ?
Hieronymus Vulgata (IntraText Edition) || Vulgatæ Editionis, Sixti V et Clementis VIII, Anno 2009, R. Conte Editore : SacredBible.org — Nova Vulgata Bibliorum Sacrorum Editio.
