11 Dico ergo : Numquid Deus repulit populum suum ? Absit. Nam et ego Israelita sum, ex semine Abraham, de tribu Beniamin.
2 Non repulit Deus plebem suam, quam præscivit. An nescitis in Elia quid dicit Scriptura, quemadmodum interpellat Deum adversum Israel ?
3 Domine, prophetas tuos occiderunt, altaria tua suffoderunt ; et ego relictus sum solus, et quærunt animam meam.
4 Sed quid dicit illi divinum responsum ? Reliqui mihi septem milia virorum, qui non curvaverunt genua ante Baal.
5 Sic ergo et in hoc tempore, reliquiæ, secundum electionem gratiæ, factæ actæ sunt.
6 Si autem gratia, jam non ex operibus ; alioquin gratia jam non est gratia.
7 Quid ergo ? quod quærebat Israel, hoc non est consecutus ; electio autem consecuta est, ceteri vero excæcati sunt,
8 Sicut scriptum est : Dedit illis Deus spiritum compunctionis, oculos ut non videant, et aures ut non audiant, usque in hodiernum diem.
9 Et David dicit : Fiat mensa eorum in laqueum, et in captionem, et in scandalum, et in retributionem illis ;
10 Obscurentur oculi eorum ne videant, et dorsum eorum semper incurva.
11 Dico ergo : Numquid sic offenderunt ut caderent ? Absit ; sed illorum delicto salus gentibus, ut illos æmulentur.
12 Quod si delictum illorum divitiæ sunt mundi, et deminutio ; eorum divitiæ gentium, quanto magis plenitudo eorum !
13 Vobis enim dico gentibus : Quamdiu quidem ego sum gentium apostolus, ministerium meum honorificabo,
14 Si quomodo ad æmulandum provocem carnem meam, et salvos faciam aliquos ex illis ;
15 Si enim amissio eorum reconciliatio est mundi, quæ assumptio, nisi vita ex mortuis ?
16 Quod si delibatio sancta est, et massa ; et si radix sancta, et rami.
17 Quod si aliqui ex ramis fracti sunt ; tu autem cum oleaster esses, insertus es in illis, et socius radicis et pinguedinis olivæ factus es,
18 Noli gloriari adversus ramos. Quod si gloriaris, non tu radicem portas, sed radix te.
19 Dices ergo : Fracti sunt rami ut ego inserar.
20 Bene, propter incredulitatem fracti sunt ; tu autem fide stas ; noli altum sapere, sed time.
21 Si enim Deus naturalibus ramis non pepercit, ne forte nec tibi parcat.
22 Vide ergo bonitatem, et severitatem Dei ; in eos quidem, qui ceciderunt, severitatem ; in te autem bonitatem Dei, si permanseris in bonitate ; alioquin et tu excideris.
23 Sed et illi, si non permanserint in incredulitate, inserentur, potens est enim Deus iterum inserere illos.
24 Nam si tu ex naturali excisus es oleastro, et contra naturam insertus es in bonam olivam, quanto magis ii qui secundum naturam inserentur suæ olivæ !
25 Nolo enim vos ignorare, fratres, mysterium hoc (ut non sitis vobis ipsis sapientes), quia cæcitas ex parte contigit in Israel, donec plenitudo gentium intraret ;
26 Et sic omnis Israel salvus fieret, sicut scriptum est : Veniet ex Sion qui eripiat, avertet impietates a Jacob.
27 Et hoc illis a me testamentum, cum abstulero peccata eorum.
28 Secundum Evangelium quidem, inimici propter vos ; secundum electionem autem, carissimi propter patres.
29 Sine pœnitentia enim sunt dona et vocatio Dei.
30 Sicut enim aliquando et vos non credidistis Deo, nunc autem misericordiam consecuti estis, propter incredulitatem illorum ;
31 Ita et isti nunc non crediderunt in vestram misericordiam, ut et ipsi misericordiam consequantur.
32 Conclusit enim Deus omnia in incredulitatem, ut omnium misereatur.
33 O altitudo divitiarum sapientiæ, et scientiæ Dei ! quan incomprehensibilia sunt judicia ejus, et investigabiles viæ ejus !
34 Quis enim cognovit sensum Domini ? aut quis consiliarius ejus fuit ?
35 Aut quis prior dedit illi, et retribuetur ei ?
36 Quoniam ex ipso, et per ipsum, et in ipso sunt omnia ; ipsi gloria in secula ! Amen.
Hieronymus Vulgata (IntraText Edition) || Vulgatæ Editionis, Sixti V et Clementis VIII, Anno 2009, R. Conte Editore : SacredBible.org — Nova Vulgata Bibliorum Sacrorum Editio.
