9 Saulus autem adhuc inspirans minarum et cædis in discipulos Domini, accessit ad principem sacerdotum,
2 Et petiit ab eo epistolas in Damascum ad synagogas, ut si quos invenisset hujus viæ viros ac mulieres, vinctos perduceret in Jerusalem.
3 Et cum iter faceret, contigit ut appropinquaret Damasco, et subito circumfulsit eum lux de cælo ;
4 Et cadens in terram audivit vocem dicentem sibi : Saule, Saule, quid me persequeris ?
5 Qui dixit : Quis es, Domine ? Et ille : Ego sum Jesus quem tu persequeris ; durum est tibi contra stimulum calcitrare.
6 Et tremens ac stupens, dixit : Domine, quid me vis facere ?
7 Et Dominus ad eum : Surge, et ingredere civitatem, et ibi dicetur tibi quid te oporteat facere. Viri autem illi qui comitabantur cum eo, stabant stupefacti, audientes quidem vocem, nominem autem videntes.
8 Surrexit autem Saulus de terra ; apertisque oculis, nihil videbat. Ad manus autem illum trahentes, introduxerunt Damascum,
9 Et erat tribus diebus non videns, et non manducavit neque bibit.
10 Erat autem quidam discipulus Damasci, nomine Ananias, et dixit ad illum in visu Dominus : Anania. At ille ait : Ecce ego, Domine.
11 Et Dominus ad eum : Surge, et vade in vicum qui vocatur Rectus, et quære in domo Judæ Saulum nomine, Tarsensem ; ecce enim orat.
12 (Et vidit virum Ananiam nomine introeuntem, et imponentem sibi manus ut visum recipiat.)
13 Respondit autem Ananias : Domine, audivi a multis de viro hoc, quanta mala fecerit sanctis tuis in Jerusalem ;
14 Et hic habet potestatem a principibus sacerdotum alligandi omnes qui invocant nomen tuum.
15 Dixit autem ad eum Dominus : Vade, quoniam vas electionis est mihi iste, ut portet nomen meum coram gentibus, et regibus, et filiis Israel ;
16 Ego enim ostendam illi quanta oporteat eum pro nomine meo pati.
17 Et abiit Ananias ; et introivit in domum, et imponens ei manus, dixit : Saule frater, Dominus misit me Jesus, qui apparuit tibi in via qua veniebas, ut videas, et implearis Spiritu sancto.
18 Et confestim ceciderunt ab oculis ejus tanquam squamæ, et visum recepit ; et surgens baptizatus est.
19 Et cum accepisset cibum, confortatus est. Fuit autem cum discipulis qui erant Damasci per dies aliquot.
20 Et continuo in synagogis prædicabat Jesum, quoniam hic est Filius Dei.
21 Stupebant autem omnes qui audiebant, et dicebant : Nonne hic est qui expugnabat in Jerusalem eos, qui invocabant nomen istud, et huc ad hoc venit, ut vinctos illos duceret ad principes sacerdotum ?
22 Saulus autem multo magis convalescebat, et confundebat Judæos qui habitabant Damasci, affirmans quoniam hic est Christus.
23 Cum autem implerentur dies multi, consilium fecerunt in unum Judæi, ut eum interficerent.
24 Notæ autem factæ sunt Saulo insidiæ eorum ; custodiebant autem et portas die ac nocte, ut eum interficerent ;
25 Accipientes autem eum discipuli nocte, per murum dimiserunt eum, submittentes in sporta.
26 Cum autem venisset in Jerusalem, tentabat se jungere discipulis ; et omnes timebant eum, non credentes quod esset discipulus.
27 Barnabas autem apprehensum illum duxit ad apostolos, et narravit illis quomodo in via vidisset Dominum, et quia locutus est ei, et quomodo in Damasco fiducialiter egerit in nomine Jesu.
28 Et erat cum illis intrans et exiens in Jerusalem, et fiducialiter agens in nomine Domini.
29 Loquebatur quoque gentibus, et disputabat cum Græcis ; illi autem quærebant occidere eum.
30 Quod cum cognovissent fratres, deduxerunt eum Cæsaream, et dimiserunt Tarsum.
31 Ecclesia quidem per totam Judæam, et Galilæam, et Samariam, habebat pacem ; et ædificabatur, ambulans in timore Domini, et consolatione sancti Spiritus replebatur.
32 Factum est autem ut Petrum, dum pertransiret universos, deveniret ad sanctos qui habitabant Lyddæ.
33 Invenit autem ibi hominem quendam, nomine Æneam, ab annis octo jacentem in grabatto, qui erat paralyticus.
34 Et ait illi Petrus : Ænea, sanat te Dominus Jesus Christus ; surge, et sterne tibi. Et continuo surrexit.
35 Et viderunt eum omnes qui habitabant Lyddæ et Saronæ, qui conversi sunt ad Dominum.
36 In Joppe autem fuit quædam discipula, nomine Tabitha, quæ interpretata dicitur Dorcas. Hæc erat plena operibus bonis, et eleemosynis quas faciebat.
37 Factum est autem in diebus illis ut infirmata moreretur ; quam cum lavissent, posuerunt eam in cœnaculo.
38 Cum autem prope esset Lydda ab Joppen, discipuli audientes quia Petrus esset in ea, miserunt duos viros ad eum, rogantes : Ne pigriteris venire usque ad nos.
39 Exsurgens autem Petrus, venit cum illis. Et cum advenisset, duxerunt illum in cœnaculum ; et circumsteterunt illum omnes viduæ flentes, et ostendentes ei tunicas et vestes quas faciebat illis Dorcas.
40 Ejectis autem omnibus foras, Petrus ponens genua, oravit ; et conversus ad corpus, dixit : Tabitha surge. At illa aperuit oculos suos ; et viso Petro, resedit.
41 Dans autem illi manum, erexit eam ; et, cum vocasset sanctos et viduas, assignavit eam vivam.
42 Notum autem factum est per universam Joppen ; et crediderunt multi in Domino.
43 Factum est autem ut dies multos moraretur in Joppe, apud Simonem quendam coriarium.
Hieronymus Vulgata (IntraText Edition) || Vulgatæ Editionis, Sixti V et Clementis VIII, Anno 2009, R. Conte Editore : SacredBible.org — Nova Vulgata Bibliorum Sacrorum Editio.
